donderdag 23 september 2010

DAG 20, 21 & 22: Maandag 20, dinsdag 21 en woensdag 22 sep (Laughlin-Los Angeles-Zaventem)

L.A.atste halte
De laatste lange autorit (zo'n 5u rijden) brengt ons naar Los Angeles, waar we twee dagen overnachten. Hier is het drukker op de baan – of beter – op de zeven baanvakken. Veel auto's, veel vervuiling, veel smog! Er hangt echt een bruine waas boven de stad, die in een vallei ligt. Vandaag verkennen we de bekendste haltes van deze metropool: Hollywood met haar sign in de bergen en haar Walk of Fame, Beverly Hills met haar steile straten en stijlvolle sterrenvilla's, de bekende Sunset Boulevard met haar palmbomen en het van tv bekende Melrose Place. Eigenlijk allemaal niet zo glamour and glitter als gedacht... zeker niet in Downtown.

Dolle pret(park)
Dag twee in LA. Vandaag dolle pret in Universal Studios. We hoorden van verschillende mensen dat dit park de moeite is: enkele leuke attracties en een kijkje achter de schermen. Met onze Front of line pass hoeven we nergens te wachten, al is er eigenlijk niet zo veel volk... In Springfield springen we in een Simpson-karretje dat ons door 3D Krustyland voert. We wanen ons echt tussen de Simpsons, maar zijn niet waanzinnig onder de indruk. Ook Jurassic Park en The Mummy bezorgen ons geen kippenvel. Mooi gemaakt, maar geen waaw-gevoel. Dan maar een show: Waterworld met behind the scenes information. Acteur-stuntmannen spelen een actiescène uit de film Waterworld: veel vuur, gevechten, luide knallen en... andere acties. Leuk om te zien! En een leuke uitleg achteraf. Een rondritje door de Universal Studios brengt ons langs Jaws, King Kong, Desperate Houswives en andere sets. We krijgen ook een gesimuleerde regenbui, een overstroming en een aardbeving te zien. Een ding is zeker: het ziet er veel spectaculairder uit in de films! Na een 'beestige' show met enkele Animal actors, sluiten we af met Shrek 4D. Het was wel nog wijs, maar wij hebben het meer voor Disneyland Parijs.

Ver(t)rek
De zee hebben we hier nog niet gezien, dus rijden we snel even naar het kuststadje Santa Monica. De volle maan werpt een mystiek licht op een nogal verlaten strand. We struinen wat rond in de straten, waar een gezellige drukte heerst. De winkels zijn hier dan ook open tot 21u. Na 'het laatste avondmaal' zoeken we voor de laatste keer ons hotel op. Valies check, vliegtuigtickets check, wekker om 6.30u check... klaar voor vertrek! Tot in België. 

maandag 20 september 2010

DAG 19: Zondag 19 sep (Grand Canyon-Laughlin)

Smeekhoorns
Nog een voormiddag Grand Canyon in het vooruitzicht. Spijtig genoeg is er geen tijd om de canyon af te dalen – zo'n wandeling duurt gemakkelijk 8u – wat we anders zeker zouden doen. Dan lassen we maar een korte wandeling en nog wat uitkijkpunten in. Je weet vaak meteen wanneer je aan een toeristisch punt bent. Niet alleen door de aanwezigheid van toeristen, maar ook die van bedelende obesitas eekhoorns. It's illegal to feed or approach wildlife, maar blijkbaar 'verstaan' veel toeristen geen Engels. Niet alleen gevaarlijk voor de eekhoorns – die zwaar over de schreef gaan en op de schoot van toeristen springen op zoek naar eten – maar ook voor de mensen. Dagelijks worden zo'n 20 tot 30 mensen gebeten door eekhoorns. Pijnlijk, zeker als je weet dat sommige hondsdolheid hebben. Wie niet (eek)hoorn wil, moet voelen!

We zien ze vliegen
Tijd voor de volgende beestjes! Aan de Lookout Studio, een stenen huisje met een terras boven de canyon, vliegen blijkbaar vaak Californische condors over. Deze vogels zijn qua grootte en 'schoonheid' een beetje te vergelijken met gieren. Schoon van ver, maar ver van schoon... We zijn goed gevlogen, want plots zweeft een majestueuze condor sierlijk voorbij. Na wat zwevend naar de condor te kijken, veren we recht. Richting Yaki Point, het laatste punt waar we naar (de canyon) uitkijken. Genietend van de zon, doen we de Rim Trail naar Yaki te voet. Dit punt is onze laatste stop in een natuurpark voor we een punt zetten achter deze reis... Er rijst een beetje een dubbel gevoel op: eindeloos mooi, maar niet eindeloos durend. Het zit er bijna op. Alleen nog Los Angelos, onze L.A.atste stop. De groene shuttle brengt ons terug naar onze Chevy, die ons op zijn beurt – via Route 66 – naar het 331 km verder liggende Laughlin brengt.

Lovely
De lovely landschappen op weg naar Laughlin brengen ons alweer in vervoering. Ook de temperatuur is er meer dan lovely: rond 18u nog zo'n 110°F of 44°C. We overnachten in hotel Aquarius, waar een bruisend nachtleven heerst in het casino beneden. Eerst zwemmen we even in de pool die van op het 3e verdiep een mooi uitzicht biedt. Daarna zwemmen we – lees Sven – even in het geld, want Sven wint $50 op de slots! Bovendien ontdekten we door Ellen en Alex – het Belgische koppel dat we een paar keer tegenkwamen – dat de drank in een casino gratis is als je aan het spelen bent. Je hoeft enkel een tip te geven. Na elk 2 tipsy makende cocktails aan een tipprijs van $7, zoeken we ons bed op, terwijl anderen gewoon bets blijven plaatsen. 

DAG 18: Zaterdag 18 sep (Monument Valley-Grand Canyon)

Steilvol
De Grand Canyon is het meest gekende park van Amerika. Als je weet dat wij dit bezoeken op een zaterdag, moeten we waarschijnlijk niet zeggen hoe druk het hier is. Gelukkig zijn er heel wat uitkijkpunten waar je kan genieten van een wijds uitzicht en kan lachen met poserende toeristen die dromen van een modellencarrière. Op weg naar ons hotel, stoppen we bij alle view points die we voorbijrijden. Steile rotswanden leiden naar een diepe canyon waar de Colorado rivier zich een weg baant tussen heel wat rood-bruin-groenkleurige rotsformaties. Zwarte raven zweven sierlijk boven de canyon... zij hoeven zich niet zwart te betalen aan een $175 kostend helikoptervluchtje.

Bij-zon-der
Een Fransman met een grappig accent checkt ons in. Na een telefoontje naar het thuisfront – om onze pick-up te regelen in Zaventem donderdagmorgen – maken we een wandeling langs de randen van de canyon, de Rim Trail. Het eerste stuk doen we te voet, daarna nemen we de rode shuttle die ons langs verschillende stoppunten voert. De route is rond rond 18u. Precies op tijd! Want de zon gaat onder binnen een kwartiertje. Dat zou mooie kleuren en schaduwen tevoorschijn toveren. We nemen snel de shuttle naar Mohave Point, een stop met een mooi uitzicht voor de zoveelste – en voorlopig laatste – Amerikaanse zonsondergang in de 'bergen'. Het ziet zwart van de toeristen, maar ook mooi dieprood en paars van de ondergaande zon. Elke keer toch weer heel bij-zon-der! 

zaterdag 18 september 2010

DAG 17: Vrijdag 17 sep (Moab-Monument Valley)

Monumentaal
Monument Valley is geen nationaal park, zoals de andere parken die we al bezochten. Dit kleine park wordt onderhouden door Navajo-indianen. Bij het binnenrijden moeten we dus $5 per persoon betalen, wat goed meevalt. Dit natuurpark – trots op zijn rode rotsen – was al meermaals het gedroomde scenario voor Western films. Als je er bent, begrijp je wel waarom: woeste natuur, ruige rotsen, onstuimige paarden, een broeiend hete zon en dirty rood stuifzand.

Heavy for the Chevy
Er zijn twee mogelijke manieren om dit park te verkennen: op eigen houtje in je auto of met een reisbureau in een jeep. Wij gaan voor de eerste optie! Een ongeplaveide weg – de valley road – kronkelt zich 17 miles lang door het woeste landschap. Heavy shit voor de Chevy! Na twee helse ritjes op en af een met putten bezaaide en met stuifzand bekleedde weg, zit de auto meer dan eens in de put. Houdt hij dit wel uit? Wij niet meer... Na een baanbrekende stuk waar meerdere jeeps ons voorbij stuiven, lijkt het ons verstandiger om terug te keren. Toch de tweede optie dan maar? Tot we de prijs zien: $75 per passagier voor een tour van 2,5 uur?! Na even rondslenteren en rondkijken naar wie deze autoslopende rit nog zelf had afgelegd, besluit moedige Sven er toch door te rijden. One hell of a ride! Deze tocht zal nog veel stof doen opwaaien. 

DAG 16: Donderdag 16 sep (Moab)

Yes, we canyon
In Moab ontdekken we een City Market die veel vers fruit, verse groenten en vers brood verkoopt. We slaan daar ons ontbijt en onze picknick in en trekken richting Island in the Sky, een deel van Canyonlands National Park. Het 'Eiland in de lucht' heeft zijn naam niet gestolen. We rijden langs prachtige panorama's die uitzicht bieden op de 600m lager gelegen canyons van de Colorado en de Green River. Onze eerste stop is de mooiste: Mesa Arch. Van op deze hooggelegen tafel heb je een mooi uitzicht op het lager liggende landschap. Bovendien kan je dit prachtige panorama bekijken door een natuurlijk gevormde boog. Na onze scenic drive, enkele stoppunten en enkele wandelingen in de broeiend hete zon, rijden we richting hotel. Een uurtje relaxen in de airco is welkom in dit woestijnklimaat! Om onze natuurdag gevarieerd af te sluiten, eindigen we met wat winkeltjes in de straten van Moab.

vrijdag 17 september 2010

DAG 15: Woensdag 15 sep (Vernal-Moab)

Bergen fantasie
Vandaag bezoeken we het 'kleine' Arches National Park (zo'n 305 km²), berucht om haar natuurlijke boogbruggen. Een asfaltweg van zo'n 30 miles voert ons langs mooi gevormde rotsen, bogen en bruggen. Mensen met bergen fantasie komen hier ogen te kort. Niet alleen wij zien allerlei vormpjes en figuurtjes in de rotsen, zoals aliens en caymannen, maar ook degenen die de rotsen hun naam gaven: Three Gossips, Sheep Rock, Balanced Rock, Parade of Elephants. De afstanden in dit park zijn goed te overbruggen, het nadeel is dan weer dat je op elke stopplaats bergen toeristen tegenkomt. We beslissen dan maar een minder toeristische wandeling te maken: de Devil's Garden Trailhead, een wandeling van 3,5 à 4u waar je volgens de Trotter de meest spectaculaire bogen van het park ziet. Het is wel al 17u, dus we zullen ons mogen haasten om voor donker 'thuis' te zijn (om 20u gaat de zon onder).

Op het duistere pad
Het eerste, meest toegankelijke deel van Devil's Garden Trail brengt ons door stuifzand naar een van de langste bogen ter wereld: Landscape Arch. Voor het volgende deel van het pad, moeten we verder over de rotsen. Enkele spectaculaire klimpartijtjes brengen ons naar meer ongerepte natuur en adembenemende uitzichtpunten voor stille genieters. Onderweg zien we indrukwekkende bogen en rotsen, die alleen mooier worden bij een ondergaande zon. Die laatste is echter ook spelbreker... Onze wandeling is nog niet volledig rond, of we moeten terugkeren. De Devil's Trail wordt steeds duisterder. Er is geen verlichting en de paden zijn enkel 'afgebakend' met hier en daar een hoopje op elkaar gestapelde stenen. We schakelen dus een versnelling hoger in achteruit. Al is deze wandeling volgens oom Trotter te zwaar voor mensen die niet gewend zijn om te stappen, wij stappen ze terug in sneltempo om een afdaling in het donker te vermijden. De zon blijft zakken, onze moed niet. Aangemoedigd door de schitterende kleurenpracht die de ondergaande zon tevoorschijn tovert, halen we op tijd het mulle zand. We lopen op en kijken tegelijk ook naar roze wolkjes... 

woensdag 15 september 2010

DAG 14: Dinsdag 14 sep (Jackson-Vernal)

The Wild op zijn best
Een mooie rit langs de besneeuwde bergtoppen en de heldere meren van het Grand Teton natuurpark, bracht ons gisteren in Jackson Hole. Helemaal the place to be voor de cowboys onder ons. Alles ademt hier the Wild Wild West uit: een poort gemaakt van geweien, honderden souvenirwinkeltjes met indianen- en cowboyspullen, overal opgezette dieren (van wasberen die crackers eten tot konijnen met een gewei) en beelden van dieren en cowboys op straat. We slenteren even rond in de straatjes en drinken iets in de cowboy bar. Hier neem je geen plaats op een barkruk, maar op een zadel. Ook de rest van het interieur is opgezadeld met de cowboy-look: alles is in hout, lampjes en andere accessoires zijn gemaakt van geweien en ook de opgezette dierenhoofden aan de muur ontbreken niet. Die laatste hangen trouwens ook in alle hotels. Al zijn wij daar niet altijd zo mee opgezet...

(Z)onderweg...
Na dit wilde avontuur, op naar Vernal! We – eigenlijk vooral Sven – moeten nog zo'n 6u rijden, met bijna alleen countrymuziek op elke radiozender. Al is de weg lang en kronkelig, hij voert ons wel opnieuw naar heel wat 'aaahs' en 'ooohs'. Witte wolkjes in de blauwe lucht (hier en daar afgewisseld met een grijze donderwolk), wilde bokjes die plots over de weg springen, mooie uitzichten op diepe valleien en naar de avond toe een kleurrijk luchtspektakel met de zon en de wolken in de hoofdrol. Eens in Vernal, merken we snel dat dit weer een tussenstop is waar weinig te beleven valt. Het is gelukkig al 18.30u, dus na het eten brengen we nog even een bezoekje aan onze reeks Friends op de laptop. Ook onze buren kunnen meegenieten, zo goed is het hier geïsoleerd.