Vandaag op het menu
Wat staat er vandaag op het menu? Van San Franciso naar Yosemite rijden (340 km), en onderweg ergens een ontbijt meepikken. Dat laatste bleek niet zo vanzelfsprekend. Eerst was er de zoektocht naar een winkel. En eens een winkel gevonden, begon de zoektocht naar brood en beleg. Onbestaande! Bij gebrek aan een alternatief kochten we zo'n voorgesneden toastbrood (dat is 'vers' brood in Amerika) en het kleinste pakje (24 sneden) voorverpakte cheddarkaas (gewone kaas was er niet). Groenten en fruit waren trouwens ook nergens te bespeuren. De lokale bevolking had daar geen problemen mee! Sommige fat Americans rolden in hun automatische rolstoel (al kon je ze ook zo rollen) zonder schroom hun volgende kilo's tegemoet.
Lange tochten
Na een lange tocht met de auto, beginnen we in Yosemite een lange tocht te voet (de Mist Trail route). En wat voor een?! Als je op voorhand wist hoe lastig hij was, zou je er niet aan beginnen. Maar als je op voorhand wist hoe mooi hij was, zou je er zelfs half kreupel aan beginnen. Samen met de temperatuur (37°C), beginnen we te stijgen. Na een eindje bevestigen onze bevende kuiten al dat het stijl omhoog gaat. Na heel wat stijgen en stijgen en stijgen... de eerste beloning: een mooi zicht op de Vernal waterval (1.538m hoog). Indrukwekkend! Al schijnt hij volgens de Trotter nog indrukwekkender te zijn buiten de zomer, dan stroomt er meer smeltwater. Na even genieten en pauzeren, stijgen we verder. Deze keer zijn het trappen: eindeloos en hoog. Alweer maakt het zicht bij het volgende rustpunt alles goed: de Nevada waterval (1.801m hoog). Voor ons: een gigantische rots, waar wat water sierlijk naar beneden valt en een regenboog vormt in de zon. Achter ons: een adembenemend (al kon dat ook van de trappen zijn) zicht op de Yosemite vallei. Na wat pootjebaden aan een meertje in de zon (waar eekhoorns de mensen hun eten kwamen stelen), daalden we opnieuw af naar een dal dat alleen letterlijk een dieptepunt was.
Schitterend
Mensen die hier al waren, zullen wel begrijpen waarom we niet genoeg kregen van Yosemite. We besloten nog een deel van het immense park te bezichtigen met de auto: Glacier Point. We lazen dat deze hoge rots een fantastisch panorama biedt en dat je er ook kan genieten van een mooie zonsondergang. Snel kronkelen we met onze Chevy de bochtige baantjes omhoog en omlaag. De zon langzaam zakkend, wij te langzaam stijgend. We misten de zonsondergang dan ook op een haar. Een oranje gloed piepte nog van achter de immense rotsen, de laatst stralen werpend op een overweldigend uitzicht. Om stil van te worden. Zon gemist, geen probleem! Dan wachten we op de volgende lichamen die aan de naakte hemel verschijnen: de sterren. Ons geduld wordt beloond. Geen wolken, geen lichtvervuiling, immens veel schitterende sterren. Al zagen we overdag geen beer, nu zien we de grote, aan de hemel. Daarnaast duizenden sterren, de melkweg en weinig toeristen. Een hemels einde van een aardige dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten